Tijdens de ‘Week voor de Poëzie 2022’ laat Elisabeth Lockhorn (biograaf van Andreas Burnier) ons kennis maken met een aantal gedichten uit haar bloemlezing En blauw zal alles zijn. Sinds de oudheid is blauw de kleur van het denken, van de verwondering, van de idee, van de hemel en van de plek waar de goden wonen. Het is de kleur van de koude, van de klaarheid en van het verhevene. Rond 1800 is blauw voor de grote romantische dichter Novalis [pseudoniem van Georg Friedrich Philipp Freiherr von Hardenberg] de kleur van de filosofie en van de blauwe bloem die voor hem het symbool is van het onvervulde verlangen, van de nostalgie en van het heimwee naar de oorsprong. Uit recent onderzoek, gehouden in tien verschillende landen op vier verschillende continenten, bleek blauw de meest geliefde kleur te zijn. Iets dat ook zichtbaar doorwerkt in de poëzie. Schrijver en journalist Elisabeth Lockhorn koos voor deze bloemlezing gedichten van dichters uit binnen en buitenland. Van Judith Herzberg en Gerrit Achterberg tot Oscar Wilde en Pablo Neruda. In haar verhaal schetst zij hoe blauw van een onaanzienlijke kleur in de oudheid uitgroeide tot onbetwiste lievelingskleur in latere eeuwen. Elisabeth Lockhorn laat zien hoe de kleur blauw schilders inspireerde als Giotto, Vermeer, Van Gogh en Chagall, en toont aan hoe het een rijke inspiratiebron vormde van vele dichters.
©Foto: Type uw postcode en druk op de knop om een persoonlijke routeplanning in een nieuw venster te openen.
Toevoegen aan agenda